23/5, naar Peninsula, 91 km.

Zo, uit met het luie leventje. Vandaag op naar een ongewisse bestemming.

Onderweg eigenlijk maar weinig opvallende zaken maar dat kan aan ons liggen.
Nog een filmpje gemaakt van een van de vele goederentreinen hier. Kijk maar hier.

Een boer laat trots zijn melkerij van geregistreerde Holsteiner koeien zien.

Verderop echte Beefsmokeys uit eerste hand. We mogen er proeven en, ja hoor, heerlijk. Soort minirookworst maar dan rauw ook lekker. Opvallend dat je in het Smokehouse welkom bent maar je mag er niet roken. 

We zijn even na 12 al in Medina, een potentiële overnachtingsplek maar daar is het toch wel wat te vroeg voor. Voor koffie is het echter niet te vroeg, op heel de 40 km was immers niets te koop. Onbedoeld belanden we in een opvanghuis voor daklozen en andere hulpbehoevenden (zoals wij :-) maar de koffie, met wifi, was prima.

In Medina is nog een bezienswaardigheid vanwege de UGRR: het Blakehouse. Er werd aan vluchtende slaven veilig onderdak geboden. We krijgen het niet gevonden. Opmerkelijk hoe dit soort zaken leeft. De een weet pertinent dat het de oude brandweerkazerne betreft, een ander dat het bouwsel verplaatst is en de dame van het Visitors Center maakt het nog bonter. Ze heeft er van gehoord, weet echter niks, belt haar baas die vervolgens adviseert om internet te raadplegen. Kortom, dit leeft niet echt hier.

We verlaten de stad en rijden stijgend en dalend door kleinschalig land.

Als we na 4-en ons een motel uit denken te kunnen zoeken, slaat de stemming om. In deze gribus willen we geen van ons beiden liggen! Iets terug de andere kant op hetzelfde recept. Dan maar door naar Peninsula. Het ene B&B bestaat al een paar jaar niet meer, het andere is vol, een derde gebruikt een antwoordapparaat dat natuurlijk niet functioneel is als je een Nederlands nummer gebruikt. Als laatste een Hostel van het lijstje gebeld, ook al een antwoordapparaat. Natuurlijk gebeurt er dan meer. De lucht trekt dicht, het wordt ineens 10º kouder en af en toe valt er al een druppel. Nee, leuk is anders. We besluiten toch naar het Hostel Stanford House in de Cuyahoga Valley te gaan en zowaar, het bestaat, heeft ruimte en een ander telefoonummer :-). Opluchting dus maar nog geen eten. Er wordt dus wat bijeengeklooid uit de eettas en zo komt alles toch nog voldoende goed. Het kan niet altijd kaviaar zijn...