Na ons bloedeigen müsli ontbijt en geen wifi in dit eenvoudige motel gaan we zonder haast op weg, uiteindelijk is het Pinksteren.
Onderweg verandert het bouwland in minder grote percelen en is het heuvelachtiger. Een mooie schuur met zo'n quiltteken trekt mijn aandacht. "Nee, dat teken betekent niets, ik heb er veel gemaakt en toen is deze op de schuur beland" vertelt de mevrouw die haar groentetuintje aan het inrichten is. Last van konijnen heeft ze niet, wel last van herten, vossen en ander lieftallig geboefte. Mooi land hier. Het perceel tegenover haar is onlangs met een vliegtuigje ingezaaid maar waarmee weet ze niet.
Ook hier tekenen van armoe of drama's, verlaten eigendommetjes die onverkoopbaar zullen zijn.
Een enkele keer zie je een trekker met egaliseer/losmaak/zaai-machineriën er achter. Over enige tijd zie je hier grote graan- en maisvlaktes denk ik.
In Sparta zijn we op het hoogste punt (geklommen van 900 naar 1400 feet, niet schokkend maar toch...) maar de prettige afdaling die het profielkaartje belooft, blijft uit. De weg is voor ons amper te berijden, zo slecht asfalt.
Voordat we de tent opzitten in Kokosing Camping in het Muskingum Watershed Conservancy District Park aan een meertje doen we nog wat inkopen in Fredericktown bij de supermarkt, maar geen biertjes vandaag. Het is zondag!
Geen bier op Zondag! Ik heb met je te doen. Ik heb net een fraaie fles Wippra Bier genuttigd en ik kan je die aanbevelen.
BeantwoordenVerwijderenGroeten van Abs
Ja hoor. Wrijf het er maar flink in :-)
BeantwoordenVerwijderen