17/5, naar London, 81km.

Bij uitzondering ontbijten we bij the Mac. Bovendien hebben ze daar goed internet. 

Met de dag word je hier jonger. Was je eerst vaak een 'honey' of 'sweety', hier is iedereen een 'baby'.

Van het uitstapje heen en weer naar Springboro zien we af. Zeker is het interessant om te weten dat er Quakers woonden die actief meehielpen de vluchtende slaven enig comfort en onderdak te verschaffen. Maar om nu die huizen met huidige bewoners te gaan bewonderen, spreekt me niet zo aan.

Nee, laat ons maar lekker verder klungelen langs de Little Miami River over de daarnaar genoemde trail op het oude spoorwegtracé. Regelmatig stel ik me voor hoe de machinist op dit traject net op tijd er een schepje bij op doet om het komende hellinkje te halen. Onderweg veel fauna, een hert, vogels in geel, blauw en kardinaal-paars. The Cardinal is niet voor niks de lijfvogel van de state Ohio.

Er wordt alweer stevig gras gemaaid, zou er dan toch regen op komst zijn?  Het ziet er niet naar uit. 

In het National Afro-American  and Cultural Museum te Wilberforce treffen we fraaie kunst aan die de bewustwording en vrijmaking van de Afrikaanse identiteit onder de aandacht brengt. Thema's: spiritualiteit, protest en viering.

De trail loopt verder, nu meer door het land en links en rechts zien we forse percelen akkerland. Daar waar mais stond, de afgemaaide stengels steken nog uit de grond, ligt het er triest en dor bij.  In het algemeen is het dor terwijl er toch zoveel regen is gevallen. Waarschijnlijk wordt hier flink met gif gespoten anders stond er tenminste onkruid.

We beluiten in London, ja alle plaatsnamen en landnamen herhalen zich, te overnachten. Het eerste adres op het lijstje op onze kaart is moeilijk te vinden. Het blijkt zo'n gribus te zijn dat ik het zelfs niet voor een logement aanzag. Nee dus.

Dan maar in Aleandra's B&B. Daar kun je zelfs kiezen tussen een kamer en "de jeugdherberg". De laatste bestaat uit een soort dubbeldeurs kleerkast waar een 2-laags stapelbed in is geperst. Perfect voor backpackers waar je toch nog 50 $ voor mag neertellen. 

Dan maar de Richmond Room, ook al  is de badkamer nog niet gedaan, voor ook al een belachelijke prijs. Het gebrek aan concurrentie doet zich gelden. We gaan wel eerst iets verderop eenvoudig eten en vullen ons vochtgehalte aan met Bud Light. Bij terugkomst is de badkamer nog niet gedaan, blijkt ons queensize bed een zo gevreesde wiebelmatras te hebben en ronkt er allerhande apparatuur. Ik steek mijn hoofd vol oorpropjes en hoop op nachtrust, dat is toch niet teveel gevraagd?