12/5, verblijf in Madison, 0 km's

Het is Moederdag, in de kerk hier wordt ook Hemelvaartsdag gevierd. Opmerkelijk hoezeer de mis hier gelijk verloopt als bij ons thuis. Omdat door het taalverschil toch wel veel inhoud verloren gaat, blijft slechts de vorm over. 

Het plaatsje geniet een zekere welvaart al weet ik niet waarom. Je ziet het terug in speels gedoe zoals boomhutten (iets vergunningsloos voor Krijn en Siep?) en boetiekjes, en eet- en drinkgelegenheden.

We halen in het Visitors Center info die aansluit op het thema, de UGRR. Daarmee worden we naar een wijkdeel verwezen: Georgetown. Hier hebben veel 'African-Americans' gewoond waarvan vaststaat dat ze vluchtende slaven hielpen op weg naar hun vrijheid in het noorden, ja tot Canada aan toe.

Waarom gingen zij zo ver? zul je je afvragen. Dat ligt een beetje lastig. Al in 1787 hebben de toenmalige Verenigde Staten de slavernij uitgebannen maar dat betreft alleen nieuwe slaven en niet alle staten hielden zich hieraan. Bestaande slaven vielen er buiten, die waren toegestaan.

Bij het stichten van de rechtstaat van Indiana werd in 1816 bepaald dat hier het houden van slaven ronduit verboden was. Dat klinkt goed maar in 1850 wordt nationaal een wet aangenomen die hulp aan vluchtende slaven verbiedt en dat iedere Afrikaan een slaaf is. In de State Indiana wordt aansluitend een wet aangenomen dat 'nieuwe' negers hier niet mogen binnenkomen of verblijven. Er wordt dan ook een grootscheepse registratie gehouden zodat de aanwege negers  tenminste enige grond van bestaan hadden.

Zo is er dus een groot verschil met buurstaat Kentucky waar slavernij deel uitmaakt van de dagelijkse economie en maatschappij. De Ohio River speelt hierbij de rol van grensrivier. 

Zoals hiervoor al is genoemd, woonden in de wijk Georgetown een aantal, meest zwarte, mensen die vluchtende slaven hielpen. De folder die we krijgen wijst een aantal adressen aan en heeft daarbij passende teksten zoals: William J. Anderson kwam naar Madison door van een boot op de Ohio te ontsnappen.  Hij hielp later bij het opbouwen van de AME Kerk waar onderwijs werd gegeven en sociale structuur werd opgezet voor de toenmalig rechteloze zwarten.

Het doet ons goed tenminste iets van de Unthergroundrailroad te bespeuren. Nadere informatie leert dat er overigens flink bonje is geweest omdat de zwarte werden verdreven door nieuwe blanke instroom, voornamelijk van Duits sprekenden. Daarnaast hadden veel mensen hier geen probleem met het voortbestaan van slavernij. 

Morgen gaan we verder over de oude, ietwat gevaarlijke, brug waar de nieuwe al bijna gereed naast ligt. Terug naar Kentucky aan de andere kant van de Ohio River. Daar kun je tenminste nog fietsen en hoef je gelukkig niet door Switzerland County.

Zojuist hebben we echter van de receptie vernomen dat pakweg 20 km verderop op onze route ook een brug wordt vervangen en volledig gestremd is. Nou, dat zou wat zijn! De politiemannen alhier geconsulteerd, zij vermoeden het inderdaad ook maar wéten doen ze het niet. Het is immers Kentucky en die kunnen ze niet bereiken met hun mobilofoons. Zo zie je maar weer eens dat de States echt wel tamelijk autonoom zijn. Lief als ze zijn, geven ze nog wel een telefoonnummer van de post daar. Dat nummer kun je morgen mooi bellen...