3/6, naar Orangeville, 52 km.

Al snel komen we vanochtend, met pijpjes aan de broek omdat het fris is, een enorme kwekerij tegen: Sheridan Nurseries, een kwekerij waar je je vingers bij kunt aflikken lijkt me zo. We zien voornamelijk spullen voor de tuin maar dat moet je breed zien. Bomen horen er ook bij en wat er in de kassen staat kan ik niet raden.

Het klimt en daalt hier dat het een lust is. Helaas is er straffe NW-wind die ons heel de dag zal blijven plagen.

De postbesteller heeft hier een andere baan dan bij ons. Van erde buurtschap staan de bussen gewoon bij elkaar, keurig in een flat-opstelling.

In Terra Cotta voert een bruinrood (hoe kan het anders?) gekleurd stroompje het regenwater van gisteren af. Aan de rand van een B&B werkt een man en vrouw aan de prachtige tuin. Thea vraagt of ze hier ergens koffie verkopen.  Nee, niet echt dus, maar na charmant doorpraten wordt aangeboden dat ze het graag voor ons gaan zetten. We geven na beleeft tegenstribbelen gretig toe en nemen plaats op het terras van Joan en Ted. Een waar paradijsje met vogeltjes alom, inclusief kolibries. Ted (80) is gek van de fietserij, onze tocht spreekt hem zeer aan al is hij meer een race-toerder. Hij organiseert jaarlijks alhier een lokaal evenement in waar veel Canadezen op af komen. Helemaal enthousiast wordt ie als blijkt dat hij Pete, de man die ons gisteren zoveel hulp toezegde, goed blijkt te kennen.

Geweldig hoe we door de fietserij steeds weer tot contacten komen. Na de koffie, brownies en ander lekkers gaan we door naar Inglewood waar je kunt lunchen en de fietsenmaker duidelijk maakt dat ie zoiets moois als Thea d'r koplamp niet verkoopt. Dus voorlopig geen licht op haar fiets, hooguit zo'n Hema-lichtje dat ik wel bij me heb.

Het klimmen en dalen daarna zal ik niet snel vergeten. Móói, niet te filmen! Maar dit skigebied is ook boven onze krachten, dus duwen maar. Bussen en vrachtwagens worden er geweerd en niet voor niets, ze kunnen de korte bochtjes met steile hellingen net als wij niet volbrengen.

Eigenlijk te vroeg vandaag, gezien de afstand, hangen we de fiets in de wilgen en gaan alweer zo'n degelijk motel in. De vlaggen laten iets van de wind zien waartegen we vandaag gevochten hebben...