"In het Parliament Interpretive Centre moet je wezen, daar word je wijzer over de stadshistorie" hadden ze ons van diverse kanten verteld. Wij, naïeve leerlingen, schuiven dus braaf het moderne bouwwerk binnen. Een lieftallige dame springt aangenaam verrast overeind. Achteraf denk ik dat we de enige bezoekers waren gedurende deze dag, maar ach,wat dan nog? Het is wel een groot verschil met de meer zuidelijke stukken van onze trip: hier hebben ze er geld voor over om de geschiedenis op te roepen maar ontbreekt het aan tastbaarheid, onderweg was er iets meer te zien maar ontbrak het aan toegankelijke faciliteiten om het te tonen. Altijd wat, dus.
Van de eindeloze leespartij blijft me vooral bij dat de oorlog van 1812-1815 de grenzen tussen de USA en Canada niet heeft gewijzigd maar dat zich toen het onderscheid in mentaliteit heeft bevestigd. Simpel gesteld: de USA wil vooruit en zich expanderen, de Candees wil etisch verantwoord zijn ding eigen ding doen. Tuurlijk fout gezegd... Zo werd slavernij, weliswaar geleidelijk, in Canada afgeschaft en werd aan de USA $ 350.000 neergeteld om voormalige slaven tot Brits onderdaan te maken zodat ze niet "naar het zuiden, over the rivers, zouden worden afgevoerd en verkocht".
Zo kom je steeds weer politieke spelletjes tegen die verklaarbaar maar niet altijd rechtlijnig zijn. Zelfs een van de opperhoofden, Tecumsen, maakt opmerkelijke wendingen om er het best haalbare van te maken.
In het herbouwde Fort York wordt de overweldiging ervan door de USA levendig gehouden maar ook het glorieuze einde voor de Britten. Ilmmers uiteindelijk namen ze revange - ze brandden als vergelding het Witte Huis in Washington plat - en al met al veranderde er weinig.
Nog een plaatje waarop een stukje spoorlijnen voor Abs.
Tot slot een lekker Thais maal.
Nu kunnen we morgen gerust vertrekken...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten