21/4, naar Aberdeen, 68 km

Vanochtend na het douchen schrokken we even: een volgezogen teek op mijn taille! Hebben we het tekentangetje toch niet voor niks meegenomen, verwijderen ging moeizaam maar het beest lijkt in takt. Tussendoor lekker zitten Whatsappen met het thuisfront. Best heel leuk.

Als Continental ontbijt maakt Thea een wafel. Ik heb er de hele dag een steen in mijn maag van gehad, dus het vult wel.

We rijden Colubus uit over de brede highway 45 met over zeker 5 km niets dan winkels, mall's, banken en horeca in alle (standaard) maten.

We slaan af en gaan binnen bij een mega grote kerk: de Evangel Church en vallen midden in de opwarmer van de dienst. Wat een perfecte sfeermaker, tenminste als je er van houdt. Een groot podium waarboven 3 kanjers van videoschermen, met een koor, een band, een man/vrouw of 10  die luidruchtig benadrukken wat ze van Jezus vinden. Dat temidden van rook, blauwe lichten en maagklachtbevorderende basdreunen. Zeer imposant! 

Na een kwartiertje begint de pastor - doet me sterk aan Joep v.h. Hek denken - vanaf een iPad zijn preek/act. We hebben het allemaal niet afgewacht, na een 3 kwartier gaan we opgelucht de frisse lucht in.

Het weer is perfect, de hwy 50 niet te druk en eindelijk komen we langs hwy 25 landbouwgrond en silo's tegen. Vreemd genoeg staat er geen gewas op het land. Later vertelt iemand dat er katoen op zal komen maar nu is het nog een platte zandvlakte.

Lunchen doen we in het lieve autentieke levende stadje West Point. Nee, het heeft geen militaire opleiding.

Dan volgt Aberdeen waar een stel prachtige huizen van de zuidelijke elite van 1850 staan. Vreemd genoeg is het stadje zelf nu zo dood als een pier, bijna griezelig. Leeg, oude glorie. We eten bij de Chinees, dat is geen straf maar veel anders is er niet open, op junkfood na dan.

Het motel (Tombigbee Inn) in het stadje laten we liggen. Het doet me denken aan een nertsenkwekerij dus laat maar. We betrekken het Americas Best Value Inn langs de hwy 45 en dragen zo niet bij aan de instandhouding van dit "low income village" zoals iemand bij de Chinees het uitdrukte.

Morgen de laatste etappe - naar Fulton - van sectie 1 van de 5. We lezen wat info en stellen verschrikt vast dat dan het luie leventje er op zal zitten.  Meer klimmetjes, weinig luxe onderkomens, boosaardige loslopende honden en dunne services zullen ons deel zijn. Maar eerst nog een lekker bed en een makkelijk ritje morgen...