17/4, naar Linden, 93 km.

Met de kikkers op stok, gisterenavond. Wat een concert, maar volgens Thea hebben uiteindelijk de krekels gewonnen. Zelf keeg ik het niet mee want ik sliep als een roos.

Het ochtendrood gaf te denken maar al om 8:30 uur bij de koffieboer/restaurant worden we gerustgesteld: weer een mooie droge warme dag.

Vandaag een lange rit want er is slechts 1, misschien 2, servicepunten en slapen onderweg is er niet bij.

Het desolate benzinestation vinden we een plaatje, al zit er vast wel een klein of groot drama achter.

De weg is aanvankelijk als een wasbord. Je wordt er best moe van en vertikaal gezien schiet je er niets mee op.

Het winkeltje in Putnam met picknicktafel is goed voorzien maar we eten er onze eigen bruine boterhammen met kaas en pepperoni en 1,5 l koude vruchtensappen van de lieftallige dame. Mooi om de forse vrachtwagens met boomstammen langs te zien komen zonder dat die je nu de stuipen op het lijf jagen.

Als goede daad van vandaag nog een schildpadje terugverwezen.  De suïcidale route die het nam, vonden we niet juist. Over beesten gesproken: gisteren trapte Thea na de koffie bij Jenny bijna op een heuze slang.

Vandaag enkele grote deurmatten boven ons gehad en ook de honden beginnen langzamerhand wat opdringerig te worden. Nu had Marleen al bemerkt dat een 'bergfluitje' soms wonderen verricht, nu mogen we dat bevestigen. Iedere naderende hond deinst terug van dergelijk afschuwelijk vogelgeluid! Ik hoop dat het blijft werken en voor latere fietsers dat ze er niet aan wennen. 

In Linden Inn betrekken we voor 5 tientjes een zaal van een kamer en eten en drinken ons buikje rond in hèt 'restaurant'. Ziet er niet uit maar de waar is goed en dat is een mooie afsluiting van deze 93 km met voor de liefhebbers daarin 740 hoogtemeters bij 30-34º. We zijn dan ook best een beetje blij met deze geslaagde dag.