10/4, naar Mobile, 101 km.

Vandaag gaan we proberen om Mobile te bereiken, maar eerst een degelijk müsli-ontbijt.

Het stormt nogal bij vertrek dus informeren we eerst bij het busstation naar de mogelijkheden.  Die zijn er yes en no. 

Yes, als je p.p. voor jezelf $ 25 neertelt en voor je fiets $ 36.

No, als je je fiets niet demonteert en in een doos propt. Al met al geen goed alternatief, dus gaan we fietsen.

We hebben overwegend zijwind en de hoge brug heeft een goed fietspad met zijreling.

Het Vietnammonument schut veel verdriet wakker. Of er veel van geleerd is?

Nog een paar plaatjes van onderweg met o.a. een geopende spoorbrug.

Als we de State Missisippi verlaten en Alabama binnenrijden, worden we blij verrast: mooi zwart vee in een grazige weide en een trotse fruit- en groeteverkoper.

"Alles van hier!" (Behalve de bananen) De grond is hier kennelijk een stuk beter en dat schept mogelijkheden.

De weg naar Mobile, de Hwy 90,  gaat wat glooien, maar is eigenlijk lang, saai en op dit moment - avondspits - niet prettig te fietsen. Geen wonder dat we na 101 km tamelijk moe met plezier neerstrijken in motel Quality Inn, al moeten we wel eerst de kamer op temperatuur later komen door de deur een kwartiertje open te zetten, zo koud was ie.

Morgen een rustdag en opmaak naar de start van de eigenlijke trip: the underground railroad (UGRR).

Intussen maken we het goed al is het onmogelijk een fikse verkoudheid te ontlopen. Buiten  dragelijk warm (25-30º), binnen is het herfstig met  winden uit wisselende richting (÷18º), dus vergeet vooral je pet en vest niet! Ik snotter intussen de laatste, gestreken, zakdoeken vol...