16/5, naar Waynesville, 86 km.

Goed voorbereid en met nieuwe pedalen aan Thea d'r fiets rijden we geheel volgens de ACA-route  New Port via Cincinetti uit. Op die wijze is het leuk te doen en word je niet verrast door onmogelijke obstakels of andere hindernissen.

De dag begint warm en klam, als dat maar goed gaat!

We lopen in Krohn Conservatori nog een mooi aangeprezen tentoonstelling in een kassencomplex tegen het lijf. We komen echter niet verder dan de poster, ze openen om 10 uur en daar wachten we niet op.

Waar we in een van de luxe voorsteden wel tijd en plaats voor vinden is "koffie met" in het Bonbonerie Cafe. Het is een pláátje en de dames zijn zo onder de indruk van Thea d'r fietserij dat ze heel de productie en zo laten zien. Opmerkelijk dat we vaak van die toppers treffen. 

De routekaart voert over een verlaten spoortracé van zo'n 100 km dat hier heet: Little Miami Scenic Trail.

Het voordeel van dergelijke tracés is dat ze nooit steil zijn, nadeel is echter dat ze wat eentonig zijn en vaak niet door plaatsjes lopen.

Resultaat: het schiet lekker op, totdat we af en toe schuilen om wat buien te ontlopen. In de zomervakantie schijnt het hier een hele drukte te zijn. Je kunt het ook aan het flankerende meubilair zien.

Als we in Kings Mills stil gaan staan bij een verlaten fabriekscomplex komen we in gesprek met een wandelaar, hier woonachtig.

Als ik hem vraag waar ze de stadsnaam toch vandaan hebben, want 'jullie hebben hier toch helemaal geen koning', maakt hij duidelijk dat al vanaf 1850 ene meneer King bezig was met het maken van explosieven uit de grondstoffen die hier ergens voor het opscheppen liggen. Hij zal dus ook wel baat hebben gehad bij de Civil War! Zijn zwager, ene Peters, bouwde de munitiefabriek waar we nu naast staan. Na 100 jaar zijn de activiteiten gestopt, dit complex staat nu te koop. Typisch Amerikaans overigens dat het geen staatsonderneming was maar een particuliere. 

Wat verderop begint de regen lastig te doen, we wachten het een uurtje af bij een kajakverhuurder en leren daar hoe een merknaam voor een alternatief voor Sprite correct gespeld wordt: Sierra Mist. Wij noemden het gemakshalve Tiramisu, want zo klinkt het vaak. Misschien was de wens wel de vader van deze kronkel. Als we in Waynesville een plaatsje in het eenvoudig doch degelijk motel Creekwood  treffen, en idem eten om de hoek, zijn we best tevreden en kunnen onze spulletjes mooi opdrogen.

Inmiddels zijn we aan een nieuwe set kaarten begonnen: sectie 4 van de 5. Misschien gaan we wel te snel...