Summary, bondig rapport

• Trip: 2 1/2 maand, 4 april - 18 juni 2013, totaal 78 dagen
  56 fietsdagen, 22 lummeldagen; 3920 fietskm's, 70 km per fietsdag.
• Logies: 3x B&B, 2x Cabin, 4x Hostel, 25x Hotel, 30x Motel, 12x Tent, 1x Vliegtuig 
• Schades: zelf geen, 1x framebreuk, 2x lekke band, 1x spiegeltje, 2 kg relikwieën naar huis gestuurd. 
• Conditie: Prima, gewichtsverlies Thea 1,7 kg, Thomas 2,2 kg.

Bijna beter dan voorheen

Middelen: 

• 2x KOGA Randonneur: bouwjaar 2001, banden Schwalbe Marathon Plus, 27 versnellingen Shimano, Ortlieb tassen.
• Gemodificeerde USB-voeding uit de naafdynamo, "Pedal Power+ Universal Cable"
• Kaartmateriaal: The UnderGround RailRoad (UGRR) van the Adventure Cycling Association, voorts op eigen gelegenheid.
• GPS: Garmin Edge 800, zeer handig maar niet noodzakelijk, soms volstrekt verkeerde info van Garminkaartmateriaal.
• Bagage aan de fietsen: 23 resp. 27 kg.
• Extraatjes: fluitjes en Dazer tegen honden.

Lastig: Frame lassen

Bloggen:

• We gebruikten "Blogger" van Google. Gevoed d.m.v. de telefoon (Samsung Galaxy S2) vrijwel dagelijks, afhankelijk van Wifi-beschikbaarheid. Gepubliceerd zonder nazorg van het thuisfront.

Thanks to Blaine Courtney

Ervaringen:

• De trip was goed te doen voor ons (68/69 jr), niet zwaar maar je moet wel af en toe tegen een stootje kunnen en niet zeuren. Zonder tent was het lastiger geworden om passend onderdak te vinden.
• De mensen zijn meer dan gemiddeld vriendelijk en behulpzaam. Men vindt het prachtig dat je hun landstreek met een bezoek vereerd. Dit jaar hebben we nadien zo'n 20 bedankjes en reacties verzonden, een record!
• Het thema, The UnderGround RailRoad (de weg naar de vrijheid voor slaven) krijgt je onderweg af en toe moeilijk te pakken. Veel sites/musea waren gesloten of stelden wat teleur. Anderzijds valt op
  dat het thema zeer goed bekend is, men weet waar je het over hebt. Als topper moet het
  National Underground Railroad Freedom Center in Cincinatti (OH) genoemd worden.
• Nagekomen in 2017: Boek "De ondergrondse spoorweg" van Colson Whitehead
  ISBN 9789025449124

Kortom: een aanrader

19+20/6, naar huis! 35 fiets-km's

Vanuit ons hotel fietsen we, net als op de heenweg, over de speciale recreatietrails. Daarbij geholpen door de track die het Garmin navigatie-apparaat geschreven heeft. Erg handig moet ik zeggen.

Bij een (Poolse) bakker/deli kunnen we de aanblik van een heerlijkheid - cheescake-  bij de koffie niet weerstaan. Wel een beetje machtig maar vandaag mag dat. Toch?

Op het pad zont een prachtige vlinder. We hebben er veel gezien maar deze bleef eindelijk even poseren.

Een medefietser gaf ons nog een routetip zodat we zeer voorspoedig en zonder drukke snelwegen de luchthaven bereiken. Daar aangekomen in de spaghetti van wegen laat Garmin het hoofd hangen en komt met waanvoorstellen. Gelukkig is de bebording helder. Al met al hebben we deze 33 km naar de vertrekhal vandaag om tegen 2-en volbracht terwijl we pas vanaf 19:00 uur kunnen inchecken en zo.

Toch ben ik blij zo ruim in de tijd te zitten zodat we alle voorbereidende inpakkerij van de fietsen in alle rust kunnen doen.

Als we om 19:00 meteen aan de beurt zijn, gaat alle vaart eruit. Tjonge wat is het weer een gedoe met de fietsen! De prijs is bij de ene juffrouw anders dan bij een andere, de manager moet er aan te pas komen om de verpakking in plastic geaccepteerd te krijgen (na getekend te hebben voor niet-aansprakelijkheid). Dan blijkt ineens onduidelijk te zijn  waar de fietsen moeten worden afgegeven, loket OS6 verwijst naar OS4 aan de andere kant van de vertrekhal. OS4 is druk, als ik aan de beurt ben volgt onmiddellijk de kille mededeling dat ik maar iemand van de KLM moet gaan halen want deze fietsen kunnen niet in behandeling worden genomen. Ze moeten in een doos, maar met onze sturen gaat dat niet lukken. Achteraf wordt duidelijk dat ze in een scanapparaat moeten passen en daarna in hun transportsysteem. Na enig zoeken loopt de gevraagde KLM-official professioneel glimlachend met me naar loket OS4. Na vriendelijk doch indringend heen en weer gepraat worden de fiets met de hand in 30 sec. gescand en van een fraai veiligheidsetiket voorzien.

Nu nog het transport. De KLM-madame belt een eigen mannetje dat na weer een kwartiertje opdaagt en de fietsen op een platte kar afvoert. Al met al zijn we inclusief de veiligheidsmaatregelen 2 uur bezig geweest. Bijkomende hindernis is dat de Cheescake Thea niet goed bekomen is. Ze zal er morgen beslist slapjes bij zitten. Nee, vliegen met eigenzinnig verpakte fietsen is zeker in het regeltjesland Canada, geen feest.

We stijgen op om 23:00 uur maar van de wenselijke nachtrust komt bar weinig terecht.

Lekker duf ben je na zo'n halfwassen nacht dus schommelen we - met onbeschadigde fietsen! -genoeglijk met de trein naar Rosmalen waar we in de regen thuiskomen in een huis met bloemen en lieve welkomstwerkstukken. We forceren nog een paar uur 'wakker' te blijven en dat blijkt een hele toer.

18/6, te Toronto, 0 km.

Vandaag de laatste 'vrije dag' dus nog één poging om nog wat te leren.

"In het Parliament Interpretive Centre moet je wezen, daar word je wijzer over de stadshistorie" hadden ze ons van diverse kanten verteld. Wij, naïeve leerlingen, schuiven dus braaf het moderne bouwwerk binnen. Een lieftallige dame springt aangenaam verrast overeind. Achteraf denk ik dat we de enige bezoekers waren gedurende deze dag, maar ach,wat dan nog? Het is wel een groot verschil met de meer zuidelijke stukken van onze trip: hier hebben ze er geld voor over om de geschiedenis op te roepen maar ontbreekt het aan tastbaarheid, onderweg was er iets meer te zien maar ontbrak het aan toegankelijke faciliteiten om het te tonen. Altijd wat, dus.

Van de eindeloze leespartij blijft me vooral bij dat de oorlog van 1812-1815 de grenzen tussen de USA en Canada niet heeft gewijzigd maar dat zich toen het onderscheid in mentaliteit heeft bevestigd. Simpel gesteld: de USA wil vooruit en zich expanderen, de Candees wil etisch verantwoord zijn ding eigen ding doen. Tuurlijk fout gezegd... Zo werd slavernij, weliswaar geleidelijk, in Canada afgeschaft en werd aan de USA $ 350.000 neergeteld om voormalige slaven tot Brits onderdaan te maken zodat ze niet "naar het zuiden, over the rivers, zouden worden afgevoerd en verkocht".

Zo kom je steeds weer politieke spelletjes tegen die verklaarbaar maar niet altijd rechtlijnig zijn. Zelfs een van de opperhoofden, Tecumsen, maakt opmerkelijke wendingen om er het best haalbare van te maken.

In het herbouwde Fort York wordt de overweldiging ervan door de USA levendig gehouden maar ook het glorieuze einde voor de Britten. Ilmmers uiteindelijk namen ze revange - ze brandden als vergelding het Witte Huis in Washington plat - en al met al veranderde er weinig.

Nog een plaatje waarop een stukje spoorlijnen voor Abs.

Tot slot een lekker Thais maal.

Nu kunnen we morgen gerust vertrekken...

17/6, te Toronto e.o, 36 km.

Over deze maandag weinig spannends, behalve dat onze Robert 4 wordt: Proficiat! We gaan wat fietsen over de biketrails die op een keurige, gratis, kaart staan. Hoezo "Hier kun je niet fietsen"? Nee, neef Hans heeft kennelijk zelf die ambitie niet, want ze doen hier behoorlijk hun best om het fietsvriendelijk te maken.

We rijden langs het, bescheiden, havengebied en wat stranden tot Scarborough en keren dan om, lunchen en rijden via de Taylor Creek Trail en Lower Don Trail terug naar het hotel. Een prachtig tochtje want dat fietsen misten we toch echt wel en de voorspelde buitjes bleven uit.

Over de zoektocht naar wat presentjes zullen we maar niet uitwijden, het beeld in een boekenwinkel spreekt hopelijk voldoende en geldt ook voor ons.

Na een smakelijk bezoek aan een Tai voelen we ons zalig en vrij, zoals de muurschildering ook weergeeft. 

Morgen onze laatste "vrije" dag, we zien er naar uit...

16/6, te Toronto, 0 km.

Zondag, het regent in de ochtend en het is Vaderdag, wat zal dat worden? Lekker gek natuurlijk! Dus mag ik een simulatieritje maken op een echte Harley Davidson onder het thema "Years of freedom!", sluit bovendien mooi aan op het thema van onze reis. Het was ruim 45 jaar geleden dat ik actief een motorfiets/scooter bereed maar sturen hoef je nu niet, alleen maar schakelen met de 5 versnellingen. Best leuk!

We wandelen naar het ROM (Royal Ontario Museum) waar ze veel te veel moois verzameld hebben maar nu niet zo'n ratjetoe als eergisteren, nee,  keurig ingedeeld naar thema. Ogen tekort hier. We beperken ons voornamelijktot een paar onderdelen: de eerste bewoners (hier), China en Bizantium en doen dus weinig recht aan de prehistorische reptielen en andere flora en fauna. 

Moeiteloos kun je hier een week vertoeven, vooral ook met kinderen! Dus Borre en Radmer, zet hem op!

Zo was ook deze dag vol van fraaie reflecties...

15/6, te Toronto, 0 km.

De zonnige zaterdag beginnen we met een fikse wandeling naar en over Toronto Island Park. Een preteiland in Lake Ontario. Met een pontje vaart je er in een kwartiertje heen en als je "Hanlan's Point, Cloting Optional Beach" rechts laat liggen kom je zomaar een bloeiende tulpenboom tegen.
Het uitzicht op de stad is fraai en langzaam stroomt het parkeiland vol vertierzoekers. Als we op het andere einde de pont terug genomen hebben, staat er een ongelooflijke rij wachtenden die er nog heen willen. Kortom zeer gewild.

Na de overdekte markt nog een ommetje door het Distillery District. Je raadt het al, hier werd fabrieksmatig drank gemaakt maar nu zitten er vrachten kleine winkeltjes in. Bovendien wordt er feestelijk het Luminato Festival gevierd, met allerhande hapjes en drankjes hangt er een feestelijke sfeer. We blijven er verre van en laten ons elders regulier verwennen.

Zo kwamen we ook deze zonnige zaterdag goed door.

14/6, te Toronto, 0 km.

Vandaag naar het AGO museum, Art Gallery of Ontario. Het verbeeldt heelwat, letterlijk want er is veel te zien. Allerhande collecties van gulle, gevers die natuurlijk uitvoerig worden vermeld, leiden er toe dat het op mij nogal ongeordend overkomt. Van maskers uit Bali tot een Rembrand (achter glas). Ook meer eigentijds werk natuurlijk, vooral het bed sprak me aan.

Even dacht ik dat ze hier buiten dubbeldeks trolleybussen hebben maar nee hoor, gewoon bovenleiding van de trams op grijp-hoogte lijkt me zo.

In de stad worden voorbereidingen getroffen voor een weekend van allerhande kunstuitingen, meestal luidruchtige. Veel jong volk dus, leuk is dat.

Om wat te eten belanden we in een eet/drinktent met een bijzondere inrichting. 48 TVschermen tel ik bij Jack Astor's Bar & Grill. 25 daarvan vormen één giga beeld achter de bar. Er is voor iedere smaak wel een geschikt scherm te vinden. Nee, niet echt ons ding, maar ook deze buitensporigheid hoort gezien te worden...