11/6, naar Bolton, 45 km.

Nog even over gisterenavond.

Aan de buurtafel is iemand jarig met als gevolg een 'spontaan' gezang door de groep serveersters. Leuk gebruik, vind ik.

Goed gepit in deze snurkbunker. Merkwaardig concept is dit Victoria onderkomen. Als er geen bord voor had gestaan, zou je denken dat het een begrafenis aula zal herbergen of een besloten club voor gelijkgestemden. Ook de ontbijtplek in de sous-sol ruimte met (kunst)openhaard en een joekel-TV geeft een vreemd sfeertje.  

Enfin, in een constant vallend miezerig nat vertrekken we.

Na het stedelijke wordt het land mooi, groen en glooiend. Bovendien wordt het steeds droger. We maken een omweggetje naar Tottenham  om na zo'n 20 km koffie te bemachtigen.

De laatste eigen lunch onderweg klaargemaakt om de voorraad eetgoed en kookgas af te bouwen en ja hoor, bij km 36 mijn eerste lekke band. Kan de oorzaak niet achterhalen. Zo komt iedereen aan zijn trekken, ook ik. 

We hebben Bolton als bestemming gekozen omdat het ons een mooie springplank naar Toronto lijkt, morgen. Het is een dorp dat in een diep dalletje ligt waarna we de hwy 50 nog een km. of 5 vervolgen om in ons motel te komen. Gelukkig treffen we op wandelafstand temidden van eetlust bedervende ketens zowaar een goed Italiaans eethuis. Alweer mazzle dus.

Morgen wordt een beetje spannend: mijn Garmin geeft een redelijk kort fietstraject maar heeft geen weet van de diverse fietspaden en -trails die Google maps ons voorhoudt. Dat krijg je nou van al die luxe hulpmiddelen. Ik kies denk ik toch maar voor Garmin, dan kan ik me makkelijker laten leiden. Het "mooie" fietsen komt later nog wel.